Het laatste woord
Het was misschien al duidelijk, dat dit er zat aan te komen. Mijn blog was iets geworden wat op de achtergrond verdween. Hoewel er nog steeds vele schrijfideeën in mijn hoofd opborrelen, leken/lijken ze geen plek meer te vinden onder de noemer ‘een beetje ik’. Ik ben deze blog gestart op een moment dat ik mezelf (alweer) wat kwijt was. Samen met het zoeken naar wie ik ben, wat ik wilde doen en hoe ik wilde leven, wilde ik eind 2018 al iets van mezelf in de wereld zetten op de manier die ik het liefst hanteer: schrijven. Daarom besloot ik een persoonlijk relaas te maken van mijn ervaringen, dingen die mij typeren of helpen, zaken die mij inspireren of net storen. Ik deelde de puzzelstukjes van mezelf die ik reeds vond, maar ook de vele vragen die ik nog had/heb. Het was een proces van zelfaanvaarding, die hopelijk ook voor jullie wat erkenning – en misschien zelfs inspiratie – bracht. Maar vandaag wordt dit kanaal wat te beperkt. Zoals gezegd loop ik nog wel over van de ideeën, maa