De klok tikt...

En nee, het is (nog) niet mijn biologische. Wel die met die lange en korte wijzer. Want ondanks corona en de knipperlicht-lockdown, is het er (naar mijn gevoel) niet rustiger op geworden. Tijd is een issue waar ik eeuwig mee lijk te worstelen, zelfs wanneer de hele wereld in een verplichte vertraging wordt geduwd.

 

Aangezien mijn blog een plek is waar ik mijn ervaring en bekommernissen wil delen, wil ik hierbij al meegeven dat wie dit leest om tot antwoorden te komen hoe beter met tijd om te gaan, aan het verkeerde adres is. Wat u hier zal vinden is geploeter en gezucht, al is het maar om te tonen dat dit normaal is. Dat het ok is om gewoon even te ‘hangen’, dat het ok is (hoop ik?) om je als 23-jarige soms eerder 80 te voelen. Ik wil dan ook geen antwoord vinden op de vraag hoe productiever te zijn. Productiviteit is een giftig ideaal in een mooi jasje, dat perfectionisme als succes bestempeld, daar waar het voor velen ook een struikelblok kan zijn. Wel wil ik graag komen tot een aantal bedenkingen over hoe weer (meer) uit mijn dag te halen. Om, ondanks de bewegingsvrijheid en gebrek aan leuke dingen om buitenshuis te gaan doen, toch op de dag terug te kijken met een voldaan gevoel. Dus hier gaan we… 

 

Ik ben altijd bezig – altijd. Al helemaal nu ik maar uit mijn bed naar mijn bureau heb te rollen. Zelf het sluimerende onderweg zijn is er nu tussenuit geknipt. Ik weet niet of dit een of ander vreemd psychologisch trekje is, maar ondanks dat ik altijd bezig ben, heb ik op het einde van de dag/week/maand vaak het gevoel niets te hebben gedaan. Of althans niet genoeg naar mijn normen. ‘Ik heb geen tijd (genoeg)’ lijkt precies mijn levensmotto geworden, ondanks de zevenendertig agenda’s en schriftjes die me moeten helpen die tijd beter in te delen. Maar dat is het hem net: wat plan je in? Waar ik al vaak tegenaan ben gelopen, is dat ik maar één prioriteit heb: school (of werk, of alles wat in mijn ogen ook maar ‘nuttig’ lijkt). Dat betekent dus dat plannen in de eerste plaats gelijk staat aan elke schooltaak een plaatsje geven. Al de rest – letterlijk al de rest – zie ik als ‘extra’, als zaken die ertussen moeten worden gepropt wanneer ‘er tijd voor is’. U hoort me waarschijnlijk al komen: nooit dus. Uiteraard ben ik geen 24u bezig met school. Ik ben al lang niet meer zo obsessief als een aantal jaar geleden, maar het schuldgevoel dat ik heb wanneer ik niets doe dat ‘nuttig’ is, blijft aan me knagen. En als er ’s avonds dan eindelijk tijd is om me te wenden tot het lijstje met ‘leuke dingen’ die ik heb verzameld, heb ik er vaak de energie niet meer voor. Dan ben ik zo uitgeput dat ik in niks anders zin heb dan hersenloos tv te kijken. 

 

De vraag is natuurlijk ook: waarom is dit een probleem? Zoals ik al zei is productiviteit een giftig ideaal in een maatschappij waarin ‘druk drukker drukst’ het nieuwe hip is. Waarom voelen we ons eigenlijk schuldig wanneer we even iets doen wat misschien minder ‘nuttig’ is, iets wat niet te maken heeft met school of werk? Waarom moeten die tien minuten wachten aan de bushalte opgevuld worden met het lezen van een interessant boek? Waarom moet dat uur wandelen in de natuur gecompenseerd worden met het luisteren van een podcast? Ik betrap mezelf er constant op. En ergens is mijn achterhoofd is er heus wel een stemmetje dat zegt: mens, sta nu toch eens gewoon STIL. 

 

Maar hoe doe je dat? Hoe vind je de balans tussen de dingen die je moet doen en de dingen die je wil doen? Als ik heel eerlijk ben, weet ik daar wellicht het antwoord wel op. De ervaring heeft me al geleerd dat hoe meer tijd je spendeert aan datgene wat je denkt te moeten doen (in mijn geval school) hoe meer je het gevoel hebt niks te hebben bereikt, hoe meer je het gevoel zal hebben dat het nooit genoeg is. Als je daarentegen nog andere dingen aan je dagen toevoegt die daar niet mee te maken hebben, zal het schuldgevoel vanzelf afnemen én zal je ook meer voldoening voelen, omdat je het gevoel hebt meer uit je dag te halen. Het antwoord luidt dus: GEWOON DOEN! 

 

Waarom doe ik het dan niet? Goede vraag. Het is bij mij een proces met pieken en dalen. Na vijf maanden in Italië had ik de – voor mij – perfecte balans gevonden. Corona heeft me echter weer in de val gelokt alle uren aan mijn bureau door te brengen. En de nieuwe richting die ik ben gestart heeft daarna al helemaal alle niet-schoolse activiteiten van de planning geschrapt. Het blijft dus een work in progress...

 

Of het nu gaat om school of werk, ik denk dat velen deze ervaringen met mij delen. Het aantal burn-outs liegt er dan ook niet om. En toch blijft het moeilijk hier eerlijk over te zijn. Blijft het een taboe toe te geven dat we moe zijn, dat we even gewoon geen zin hebben er nog een activiteit aan toe te voegen, dat we best strugglen alles voor elkaar te krijgen. Wel voilà, dit is hoe ik het ervaar. En ik heb jammer genoeg niet dé antwoorden voor u om hier beter mee om te gaan, want ik ben zelf nog volop zoekende. Wel geef ik hierbij een aantal zaken mee waar ik mee aan de slag ga: 

 

·      Werken aan mijn mindset

è Waarom stel ik de prioriteiten die ik stel?

è  Hoe kan ik deze prioriteiten verleggen (naar dingen die ik stiekem belangrijker vind)?

 

·      Anders plannen 

Naast de zaken die ik denk te moeten doen, wil ik vanaf nu actief meer dingen inplannen die ik wil doen. Nu schrijf ik deze vaak in potlood in mijn agenda, zodat de sporen ervan makkelijk uit te wissen zijn als ik denk dat er niet genoeg tijd is en ik best nog wat doorwerk voor school. Maar bij deze haal ik de kleuren boven en voeg ik blokken toe aan mijn agenda:

è   School/werk

è Leuke dingen: (coronaproof) afspreken met vrienden, lezen en schrijven, musea bezoeken, …

è  Sport: hoe gek ook, zelfs dit zie ik als iets wat er wel komt wanneer ik eens tijd heb. Daardoor blijft het vandaag vaak beperkt tot een kwartiertje yoga bij het opstaan en een dagelijkse wandeling met de hond. Bij deze neem ik me voor om ook mijn fysieke gezondheid meer tot prioriteit te maken! 

 

* * *

 

Om jullie toch niet met lege handen achter te laten, geef ik een aantal prompts mee waar je zelf mee aan de slag kan gaan om even te reflecteren over jouw dagindeling.

 

·      Welke prioriteiten stel jij?

·      Komen de prioriteiten die je stelt overeen met de zaken die je werkelijk belangrijk vindt?

·    Wat heb je nodig om je prioriteiten en de zaken die je belangrijk vindt dichter bij elkaar te brengen?

·      Waar wil jij de komende periode meer tijd aan besteden?

    Kleef er een periode op, zodat het een concreet doel wordt in plaats van een vaag lange-termijn-plan!