Waarom bewegingen soms beter in de marge opereren

Voor iemand die propageert teksten te schrijven met een licht activistisch randje klinkt deze titel bijzonder anti-activistisch. Maar niks is wat het lijkt J

 

Hoezo is het beter wanneer progressieve ideeën een kreet zijn waarvan de echo’s het gewenste publiek niet bereiken? Met het gewenste publiek mik ik op ‘de grote spelers’. De politiek, grote bedrijven, … Zij die de macht hebben om structureel iets te veranderen. Wel, omdat deze ideeën in de marge misschien meer daadkracht hebben. Omdat ze daar als oppositie kunnen fungeren die zich niet moet inschakelen in een op compromissen gericht discours. Omdat ze op die manier immuun blijven voor een inschakeling in de op volle toeren draaiende consumptiemolen.

 

Neem nu het thema ‘duurzaamheid’. Hoewel ik het niet kan tegenspreken dat het ontzettend belangrijk is dat ook de politiek en grote bedrijven hier steeds meer op inzetten, zijn niet alle aspecten aan dat verhaal positief. Zo wordt ‘duurzaamheid’ alsmaar meer een holle term, die te pas en ten onpas wordt gebruikt, ons niet meer in staat stellend waarheid van schijnheiligheid te onderscheiden. Greenwashing (waarbij iets groener wordt voorgedaan dan het in werkelijkheid is) wordt de norm, de overgrote meerderheid wanpraktijken verhullend. Dat het een eerste stap is in de goede richting, wordt schaapachtig geproclameerd, terwijl de winstmarges die deze zet ondersteunen vaak de echte reden tot handelen is. En zo worden we als consumenten langzaam de mond gesnoerd. Want wat kunnen we nu inbrengen tegen al deze ‘schone’ initiatieven?

 

Hetzelfde met het thema ‘diversiteit’. Hoewel het fantastisch is dat vrouwen het glazen plafond breken, dat de LGBTQIA+ gemeenschap voorzichtig zijn opmars kent in de media en dat discriminatie op basis van huidskleur, geloof of afkomst steeds meer wordt afgekeurd, zijn we er nog lang niet. Het probleem is namelijk niet opgelost door een aantal diversiteiten te installeren die moeten tonen hoe progressief je als instelling wel niet bent. Daar is een term voor uitgevonden: tokenisme. Niet louter het aanwezig zijn van de diversiteit is dus belangrijk, het moet ook gebeuren vanuit een oprechte intentie deze mensen aan het woord te laten. En dus ook naar hen te luisteren. 

 

We kunnen dus wel degelijk iets tegenhebben op mooie initiatieven, als ze niet voortkomen uit de intenties waar ze zouden moeten uit voorkomen. We mogen blij zijn om de vooruitgang die wordt gemaakt, maar moeten opletten dat we geen rad voor de ogen krijgen gedraaid. 

 

Dus blijf ik nog even in aan de zijlaan staan morren. Kruip ik nog wat langer in mijn pen om – voor mij lijkende – wantoestanden aan de kaak te stellen. En deze daarna met jullie te delen J