Samen op de moto

Motorrijders. Het is een goeie om eens stil te staan bij de vooroordelen die we hebben. Denken we namelijk niet vaak dat motorrijders ruige mannen zijn met tattoos, gegroepeerd in gevaarlijke bendes? Betrapt! 

 

Net als veel vooroordelen wordt ook deze echter doorprikt wanneer we het wie of wat in kwestie van dichterbij bekijken. Wist je dat motorrijders altijd hun hand naar elkaar opsteken als ze elkaar tegenkomen, ongeacht of ze elkaar kennen of niet? Lijkt me een gevoel van samenhorigheid dat onder niet-motorrijders soms ver te zoeken is. 

 

Daarnaast gaat er zoveel met het motorrijden gepaard dat niet benoemd wordt – althans voor mij, maar ik gok ook voor vele anderen. Hoewel veel mensen misschien de neiging hebben de associatie te maken met angst, is dit voor mij vrijheid. Wie me kent en mijn andere posts leest, zou bij deze kunnen denken dat ik even de pedalen kwijt ben. Weet ze eigenlijk nog wie ze is en wat ze wil? Van een rustige yogi naar een stoere motorchick of wat? Neen. Integendeel. Het gaat hand in hand. Want – tada da da – motorrijden werkt voor mij meditatief én therapeutisch! Ten eerste is het een van de weinige dingen waar ik de controle volledig kan loslaten. Ik neem achterop plaats en laat alles over aan mijn papa die het stalen ros in de bochten stuurt. Het geeft me de tijd om gewoon te ‘zijn’, het landschap in me op te nemen en mijn gedachten de vrije loop te laten gaan. Degene die ik kwijt wil stuur ik mee met de wind, anderen klitten zich aan elkaar tot een geheel, zoals deze blogpost. Wie zegt dat je in lotushouding moet gaan zitten om dit effect te verkrijgen? J

 

Ten slotte heerst er onder motorrijders een leuze die perfect als levensmotto kan gelden. “Er zijn twee soorten motorrijders: zij die al gevallen zijn en zij die nog moeten vallen”. Geldt dit niet voor iedereen als mens? Zij die zeggen nog nooit tegenwind te hebben gehad, vertellen ons waarschijnlijk slechts halve waarheden. Ondertussen is het me duidelijk geworden dat er bitter weinig paden zijn die recht noch platgestreken zijn. Vooruitgaan is obstakels ontwijken – of er soms keihard tegenaan lopen. 

 

Dit alles maakt een ritje met de moto bij me los. Worth a try, niet?