Solo

‘Alleen’ kan vele ladingen dekken. Zo is het aan de ene kant stoer. Alleen reizen bijvoorbeeld is iets waar mensen niet meer zo raar van opkijken. Wanneer je plaatsneemt aan een ‘tafeltje voor één’ is dat niet langer zielig maar dapper. Ook in de liefde wordt het alsmaar bewonderenswaardiger wanneer iemand met trots scandeert ‘happy single’ te zijn – alsof het zonder de nadruk op ‘happy’ om iets huiveringwekkends zou gaan. Alleen zijn is dus hip. Maar het is ook nodig, en dat is iets wat men al langer weet dan vandaag. Zo wist Schopenhauer ons in de 19^de eeuw al te vertellen: “Geheel zichzelf zijn mag men slechts, zolang men alleen is; wie dus niet van eenzaamheid houdt, houdt ook niet van de vrijheid, want slechts wanneer men alleen is, is men vrij”. Comfortabel op je eentje kunnen zijn is een belangrijk gegeven, want tenslotte breng je de meeste tijd met jezelf door. Tegenwoordig is het echter moeilijk nog echt alleen te zijn – denkend aan alle sociale media die ons constant het leven van anderen onder de neus duwen. Als er dan al de mogelijkheid is, is het vaak iets wat de meeste mensen proberen te vermijden. Want alleen met jezelf zijn, betekent ook geconfronteerd worden met jezelf en dan moet je natuurlijk klaar zijn voor wat komt.

We mogen echter niet vergeten dat ‘alleen’ ook een minder positieve lading dekt. Zo zijn er veel mensen die alleen zijn op momenten dat ze er niet voor kiezen en dat kan leiden tot eenzaamheid. Dit kan op zijn beurt niet gezegd worden zonder de stempel ‘zwak’ te krijgen opgedrukt. Volgens mij moeten we er dus over waken dat ook hier de slinger niet te veel doorslaat. Tijd voor onszelf is goed maar we blijven de ander nodig hebben. Er is namelijk niet veel vreugde aan een feestje op je eentje of de beste ervaring ooit hebben beleefd zonder iemand om die aan te verkondigen. En waarom zou het zwak zijn toenadering te zoeken tot de ander op momenten dat we deze nodig hebben? Dat vind ik pas stoer! 

Laat ons dus ook hier een evenwicht in houden. Mogen we momenten inlassen waar we alle biepjes en toontjes even mijden, maar mogen we ons ook overloaden aan sociaal contact wanneer we daar zin in hebben. En vooral, mogen we iemand die eenzaam is een vriend schenken, een compagnie wanneer hij of zij daar nood aan heeft. Zonder op dit alles een stempel te kleven.