India

Een reisverslag deze keer. Van een land waar ik mijn hart verloor. Voor de tweede keer. 

Om te beginnen bij de hamvraag: waarom India? Dat is namelijk keer op keer de eerste vraag die ik krijg toegeworpen wanneer ik zeg dat dit mijn volgende reisbestemming is – gepaard met enig onsubtiel wenkbrauwgefrons. Wel, het begon allemaal… (kwestie van het sprookjesachtig te houden J). 

De fascinatie begon een tiental jaar geleden, al bleef het toen nog beperkt tot een verlangen naar een rode stip op mijn voorhoofd, zoals het meisje in de tekenfilmversie van ‘the jungle book’. Geleidelijk aan, wanneer mijn passie voor boeken begon te groeien en ik een kinderatlas in handen kreeg, groeide dit verlangen uit naar een nieuwsgierigheid voor het land en de cultuur die bij de rode stip hoorden. Zo kwam ik op mijn 18^de in India terecht, om een maand vrijwilligerswerk te doen. Het was een ervaring die mij tekende en die de fascinatie alleen maar aanwakkerde. Dat brengt ons tot de aanvang van de zomer 2019, met een nieuwe reis naar India in het vooruitzicht. 

Ok ok, daarmee heb ik nog altijd niet echt antwoord gegeven op de vraag ‘maar waarom dan precies India?’. Wie mij een beetje kent, weet namelijk dat ik nogal een perfectionist kan zijn en dat goede organisatie én hygiëne hoog aangeschreven staan bij mij. Waarom dan naar een land gaan die in de volksmond als vuil wordt beschreven en waar organisatie – in welke vorm dan ook – soms ver te zoeken is? Om heel eerlijk te zijn: ik snap het ook niet. Maar laat het me toch even proberen. 

Ik kan er inderdaad niet onderuit om toe te geven dat India niet het meest propere land is, noch de meest aangeschreven vakantiebestemming. Je ziet het afval werkelijk langs de straten liggen en de verschillen tussen arm en rijk waarmee je geconfronteerd wordt, zijn weinig verhullend. Maar hoe raar het ook klinkt, ik vind dit ergens iets ‘moois’ hebben. Niet dat ik plots een of andere bewondering heb voor de abstracte schoonheid van afval, maar wel voor het feit dat alles zo puur is. Hoe hard mijn hart ook breekt bij het zien van de grote kloven die er heersen onder de Indische bevolking, het wordt niet weggestoken. De sloppenwijken liggen in het midden van de stad, tussen de meest grootse gebouwen, en men is er zelfs nog trots op. Het is er, take it or leave it. We weten allemaal dat er in het Westen ook grote armoede heerst, misschien wel in onze achtertuin, maar sluiten daar liever onze ogen voor. In grote steden wordt armoede weggestopt in de ‘buitenwijken’, waar ze minder opvallen voor de toeristen die de binnenstad onveilig maken. Kleine reminder: het is niet omdat het niet zichtbaar is, dat het er niet is. 

Dan de chaos. Het lijkt een woord dat uitgevonden is om India te kunnen beschrijven. En toch kan de perfectionist in mij dit aan! En wel net omdat de chaos die het dagelijkse leven daar kenmerkt zo erg is dat het de chaos in mijn hoofd overstelpt. De kronkels in mijn bovenkamer komen precies op zo’n levendige manier tot uiting in het Indische verkeer, de organisatie, … dat het tijdelijk uit mijn hoofd is. Vrij rustgevend toch? J

Maar wat me altijd het meest zal blijven aantrekken is de BOM aan indrukken die India op je loslaat! Geuren, kleuren, koeien, tempels, mensen, verkeer (ik kan nog wel even doorgaan). Hoewel het soms moeilijk is om alle prikkels en indrukken te verwerken, is het ook heerlijk om ze allemaal op je af te laten komen. India is een wereld op zich, een plek die met geen enkel andere te vergelijken is. Van noord tot zuid heerst er zoveel diversiteit dat je het gevoel krijgt verschillende landen te doorkruisen. Het is als een doosje met een onuitputtelijke voorraad aan nieuwe snoepjes! J

Voor wie nog niet helemaal overtuigd is: geef het een kans! India is een land die je moet beleven, waardoor je je moet laten overrompelen om het in je hart te sluiten. Ik ben er alvast nog niet ‘uitgereisd’ en heb tijdens deze reis alweer een nieuwe lijst aangelegd met plekken die ik nog wil bezoeken. Dus India, see you next time!