Ode aan de ouderdom

Zonder specifieke reden, had ik vandaag graag even stilgestaan bij een groep die al te vaak vergeten blijft: onze oudjes. Terwijl bij velen misschien het beeld bestaat van mensen die al bingo spelend hun dagen vullen en hun leven in flarden van herinneringen herbeleven, komt er vandaag een frisse wind vanuit die hoek. Televisieprogramma’s als ‘the voice senoir’ en ‘de wereld rond met 80-jarigen’ tonen ons dat oudere mensen ook nog actief zijn en zin hebben in een flinke portie avontuur. Los van het feit of de programma’s op zich kijkcijferkanonnen zijn ten dienste van niet nader genoemde mediamagnaten, vind ik initiatieven als deze verademend. Ze geven mensen die anders al te vaak uit beeld blijven – of indien wel, op een vrij stereotiepe manier – een eigen stem, een eigen moment om te schitteren. Daarnaast tonen bewegingen als ‘grootouders voor het klimaat’ ook dat ze die stem nog meer dan waardig zijn, alsook bereid om deze op te eisen. Oudere mensen zijn al te vaak een groep die naar de marge van de samenleving wordt geschoven, die als probleem wordt voorgesteld onder termen als ‘de vergrijzing’. Wat als we hen wat meer het respect geven dat ze verdienen? Met hen in dialoog gaan? Dan zou deze groep niet het probleem zijn, maar misschien wel een deel van de oplossing. Daarbij kunnen ze naast de groep die beschikt over de meeste levenservaring, ook weleens de meeste levensvreugde bezitten en daar kunnen we vandaag sowieso allemaal iets van leren. Bedankt oudjes J