Het zwarte gat

Januari. De feestdagen liggen achter ons en de volgende festiviteiten zijn nog een ver-van-ons-bed-show (de paaseieren die ons in de supermarkt reeds toelachen buiten beschouwing gelaten). Het zwarte gat volgt. Letterlijk. Het is een maand waarin dag en nacht niet meer lijken te bestaan. Waarin het feestgedruis opnieuw plaatsmaakt voor het monotone ritme dat ons voort wiegt. Voor velen – mezelf inclusief – is het ook een maand waarin fysieke beweging zich beperkt tot een wandeling van het bed tot het bureau (en terug - met een beetje geluk) en zelfs de grootste boekenliefhebbers genoeg hebben van de hopen papier. 

Anderzijds heeft het ook iets vredig. Het biedt ons namelijk een overgangsmoment waarin we even kunnen bekomen van alle prikkels en ons kunnen voorbereiden op het moment waarbij de frisse lentezon doorbreekt, de eerste bloemen beginnen te bloeien en de terrasjes weer lonken. Laat dat een troost zijn voor al wie lichtjes last begint te krijgen van winterdepressies of andere aan deze tijd van het jaar gerelateerde aandoeningen.